Ομολογία Αντώνης Μυλωνάς

«Ποτέ όμως δε μου είχε πει κάποιος ότι ο Λόγος Του είναι γραμμένος στην ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ» Γεννήθηκα στο Βόλο το 1964, όπου ζω μέχρι τώρα. Οι γονείς μου με μεγάλωναν προσπαθώντας να μου μάθουν τι είναι σωστό και τι λάθος, αλλά χωρίς να μου εξηγούν γιατί κάτι είναι σωστό ή λάθος. Από μικρός πίστευα ότι υπάρχει ο Θεός και πάντα Τον επικαλούμουν στις δυσκολίες, στα προβλήματα και στις ανάγκες μου. Ποτέ όμως δε μου είχε πει κάποιος ότι ο Λόγος Του είναι γραμμένος στην ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ, όπου ο Θεός φανερώνει ποιο είναι το θέλημά Του στους ανθρώπους. Και όταν κάποιος προσπαθούσε να με συμβουλεύσει εγώ έλεγα: «Και πού το γράφει αυτό που μου λες;» Μεγαλώνοντας λοιπόν έφθασα στην ηλικία των 17 ετών περίπου, όταν σκοτώθηκε ο πατέρας μου σε ένα τροχαίο. Στενοχωρήθηκα πάρα πολύ, αλλά μέσα μου έλεγα, «πως αν υπάρχει ο Θεός, ο πατέρας μου θα είναι κοντά Του κι αυτό με παρηγορούσε και με στήριζε. Η ζωή μου όμως είχε ήδη πάρει στροφή προς την αμαρτία καθώς πλέον είχα περισσότερη ελευθερία. Σε ηλικία περίπου 21 ετών, γνώρισα τα ναρκωτικά (ευτυχώς μόνο χασίς), το οποίο όμως με είχε δέσει και είχε γίνει ο απαραίτητος σύντροφός μου. Περνώντας τα χρόνια καταλάβαινα ότι πλέον δεν είχα κάποιο στόχο στη ζωή μου, αλλά ζούσα καθημερινά γι’ αυτά τα οποία νόμιζα απολαύσεις και τα οποία δεν μπορούσαν να μου χαρίσουν τη χαρά στην καρδιά μου. Πέρασαν έτσι περίπου 10 χρόνια, μέχρι που κάποιος φίλος μου είχε αρχίσει να διαβάζει την Αγία Γραφή. Σε κάποια συνάντησή μας του ζήτησα, αν είχε, να μου δώσει μια Καινή Διαθήκη. Ο φίλος μου μετά χαράς μου χάρισε μία. Τότε άρχισα να διαβάζω λίγο-λίγο και άρχισα να ελέγχομαι για τις αμαρτίες μου, καθώς έβλεπα ότι τα πάντα ήταν γραμμένα. Παρ’ όλα αυτά όμως έλεγα, προσπαθώντας να δικαιολογηθώ, ότι δεν ξέρω, αν όλα αυτά που διαβάζω, είναι αλήθεια ή όχι. Πώς μπορούσα να είμαι σίγουρος ότι πράγματι υπάρχει ο Θεός και ότι είναι Αυτός που έλεγε το Ευαγγέλιο; Ένας λόγος όμως μου είχε μείνει στην καρδιά μου, «Αιτείτε και θέλει σας δοθεί, ζητείτε και θέλετε ευρεί, κρούετε και θέλει σας ανοιχθεί». Ματθαίος ζ:7 Πέρασε περίπου ένας χρόνος από τότε που πήρα το Ευαγγέλιο και τότε ξανασυνάντησα το φίλο μου που μου το είχε δώσει. Αυτός όμως τότε μου είπε ότι Τον είχε επισκεφθεί ο Θεός και ότι πλέον πήγαινε στην Εκκλησία του Χριστού (Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής). Μου έκανε μεγάλη εντύπωση πως ο Θεός Τον επισκέφθηκε. Έτσι κάποια μέρα θέλησα να πάω κι εγώ στην Εκκλησία. Όταν μπήκα μέσα λοιπόν και είδα ανθρώπους γονατιστούς να προσεύχονται, αμέσως μέσα μου ελέγχθηκα για τις αμαρτίες μου. Είπα: «αυτοί οι άνθρωποι είναι άγιοι, εγώ ποτέ δε γονάτισα να προσευχηθώ». Πήγα λοιπόν στο τελευταίο παγκάκι, γονάτισα και άρχισα να εξομολογούμαι στο Θεό τις αμαρτίες μου, όσες θυμόμουν και ήξερα και Του ζήτησα να με συγχωρέσει και για όσα εγώ έκανα και δεν τα γνώριζα. Του είπα όμως ακόμη ότι εγώ δεν μπορώ να αφήσω το τσιγάρο, τα ναρκωτικά και γενικά τη ζωή μου, γιατί αυτά υπήρχαν μέσα μου σαν επιθυμίες πολύ δυνατές. Του ζήτησα λοιπόν, αφού Αυτός είναι Παντοδύναμος και τίποτε δεν είναι αδύνατο σ’ Αυτόν, να με κάνει και πάλι όπως το μικρό το παιδί, το οποίο δεν έχει επιθυμίες κακές μέσα του και ν’ αρχίσω και πάλι τη ζωή μου απ’ την αρχή. Τελείωσε λοιπόν η προσευχή, άκουσα και το κήρυγμα και μετά πήγαμε στο σπίτι του φίλου μου. Επειδή αυτός δεν κάπνιζε, από ευγένεια σκέφτηκα να μην πάρω τα τσιγάρα μαζί μου. Πέρασαν λοιπόν τρεις ώρες εκεί και όταν έφυγα και μπήκα στο αυτοκίνητο, είδα τα τσιγάρα και κατάλαβα ότι όση ώρα ήμουν στο σπίτι, όχι μόνο δεν κάπνισα, αλλά είχα ξεχάσει ότι καπνίζω. Για μια εβδομάδα περίπου από τότε, δοκίμαζα τον εαυτό μου, παίρνοντας τα τσιγάρα μαζί μου, όπου πήγαινα και έλεγα, ότι αν μου έρθει η επιθυμία, θα καπνίσω. Ο Θεός όμως είχε κάνει έργο τέλειο μέσα μου, καθώς άκουσε την προσευχή μου και άλλαξε τον παλιό μου εαυτό κάνοντάς με σαν μικρό παιδί. Ζήτησα λοιπόν και βαπτίστηκα στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, καθώς λέει ο Λόγος Του (Ματθαίος κη:19). Από τότε η ζωή μου άλλαξε τελείως κάνοντας στροφή 180 μοιρών. Οι φίλοι μου πλέον με κοιτούσαν περίεργα καθώς παραξενεύονταν για μένα και καθώς τους μιλούσα για το Χριστό. Από τότε ο Θεός ανέλαβε τη ζωή μου. Μου έδωσε σκοπό και στόχο, γνώρισα ότι είναι Ζωντανός, ότι ακούει τον άνθρωπο και κατά το Λόγο Του άρχισα να ζητώ να με βαπτίσει με Πνεύμα Άγιο. Πέρασαν έτσι δύο χρόνια με πολλές προσευχές και νηστείες, ώσπου μια μέρα στις 27-8-97, σε μια προσευχή στην εκκλησία, ο Χριστός με επισκέφθηκε με δύναμη και μου έδωσε το Άγιο Του Πνεύμα και το στόμα μου άρχισε να μιλά ξένες γλώσσες που ποτέ δε γνώριζα. Στη συνέχεια ζητούσα και πάλι κατά το Λόγο Του να μου χαρίσει «γυνή ενάρετο» (Παροιμίες λα:10). Πέρασαν άλλα τρία χρόνια και πάλι με πολλές προσευχές και νηστείες και καθώς μου είχε δώσει επαγγελία: «Εγώ θα σου δώσω γυναίκα ενάρετο», έτσι και έγινε. Γνώρισα τη γυναίκα μου, την Ελένη, το Σεπτέμβριο του 2000 και παντρευτήκαμε το Μάιο του 2001. Ευχαριστώ πάρα πολύ τον Κύριό μου Ιησού Χριστό για όλες τις ευεργεσίες Του και Τον παρακαλώ να μας κρατήσει μέχρι τέλους κοντά Του. ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΥΛΩΝΑΣ ΒΟΛΟΣ