Ομολογία Αχιλλέας Καλαφάτης

’Όπου επερίσσευσε η αμαρτία υπέρεπερισσευσε η χάρις του Θεού. Ονομάζομαι Αχιλλέας Καλαφάτης και γεννήθηκα στο Βόλο το 1959. Ξεκινώντας από τη παιδική μου ηλικία να πω ότι είμαι μέλος μιας πενταμελούς οικογένειας και ο πατέρας μου είχε μανάβικο στο Βόλο. Έφευγε το πρωί και επέστρεφε την νύχτα στο σπίτι κατά την οποία έφευγε η μητέρα μου και πήγαινε στη δουλειά της, ως νυχτερινή νοσοκόμα σε μια κλινική. Πολλές φορές έλειπαν και οι δυο από το σπίτι και μας φρόντιζε μια γειτόνισσα, με αποτέλεσμα η συντροφιά των γονιών να μας λείπει. Δούλευα από οκτώ ετών στο μανάβικο και μετέφερα πράγματα σε σπίτια. Τελείωσα το δημοτικό με δυσκολία και μετά πήγα σε μια τεχνική σχολή απ’ όπου και πήρα μια ειδικότητα μηχανικός αυτοκινήτων. Εν τω μεταξύ η επιχείρηση του πατέρα μου δεν πήγαινε καλά και άνοιξε ένα καφενείο στο οποίο πάλι και δούλευα ενώ είχα περάσει για λίγο και από ένα βουλκανιζατέρ για να καταλήξω να δουλεύω στο δήμο, που μπήκα με την βοήθεια ενός θείου μου. Ο πατέρας μου άνθρωπος ταλαιπωρημένος είχε υπάρξει αντάρτης – κομμουνιστής με εξορία στη Μακρόνησο για 7 χρόνια πράγμα που είχε κάνει τον χαρακτήρα μου σκληρό και νευρικό. Οι καυγάδες μεταξύ μας ήταν συχνό φαινόμενο γιατί και εγώ ήμουν πολύ νευρικό παιδί. Έχοντας χρήματα από πολύ νεαρή ηλικία από την εργασία μου άρχισα να ζω έντονα και πέρασα από ότι έχει η νυχτερινή ζωή, εκτός από τα ναρκωτικά για τα οποία ο πατέρας μου, μου είχε επιστήσει την προσοχή να μην μπλέξω. Κατά τα άλλα έχοντας ελευθερία κινήσεων από το σπίτι, ξενύχτι, ποτό, καυγάδες, μηχανάκια, πορνεία, τζόγος και άλλες παρόμοιες πράξεις ήταν μέρος της καθημερινότητας μου. Στο στρατό αργότερα παρότι τελείωσα χωρίς ούτε μια μέρα φυλακής και εκεί η ζωή μου ήταν ανάλογη με αποκορύφωμα μια μέρα σε ένα καυγά επιτέθηκα σ’ έναν φαντάρο με μια ξιφολόγχη και αν δεν με εμπόδιζε ένας τρίτος θα τον είχα σκοτώσει. Μετά από αυτό συλλογιζόμενος τι θα είχα κάνει επάνω στα νεύρα μου έκλαψα για πολλή ώρα. Απολύθηκα λοιπόν από τον στρατό και αμέσως μετά γνώρισα μια κοπέλα με την οποία και αρραβωνιάστηκα. Η κοπέλα αυτή ήταν 7-8 χρόνια πιο μεγάλη και κατά την διάρκεια του αρραβώνα δούλευα πολύ- ξενυχτούσα πολύ -και εξαντλώντας έτσι όλα τα αποθέματα σώματος και ψυχής ζώντας πολύ έντονα βρέθηκα νοσηλευόμενος σε μια κλινική με πολύ υψηλό πυρετό που δεν έπεφτε, ενώ με εξέτασαν ακόμη και κάποιοι ψυχίατροι. Με έστειλαν σε ένα νοσοκομείο στην Πεντέλη και κατέληξα να νοσηλεύομαι σε μια ψυχιατρική κλινική στο Βόλο για τρείς μήνες όπου και πήρα πάρα πολλά ψυχοφάρμακα. Χώρισα λοιπόν με αυτή την γυναίκα, επέστρεψα στη δουλειά μου και μια θεία μου, μου προξένεψε μια άλλη γυναίκα με την οποία και παντρευτήκαμε. Κατά τη διάρκεια του γάμου μας συνέβη ένα γεγονός, γυρνώντας μια μέρα ξαφνικά από τη δουλειά την βρήκα με μια ξαδέρφη της και δυο άνδρες να πίνουν καφέ στο σπίτι μας πράγμα που με εξόργισε και χάλασε την σχέση μας. Μετά από λίγο καιρό μπήκα σε μια άλλη ψυχιατρική κλινική σε βαριά κατάσταση και με διάγνωση σχιζοφρένεια. Τρείς μήνες νοσηλεύτηκα και έπειτα επέστρεψα στη δουλειά μου σε άσχημη πλέον κατάσταση, χωρισμένος από τη γυναίκα μου και με την κάλυψη των συναδέλφων μου συνέχισα να δουλεύω. Στην πορεία η υγεία μου καλυτέρεψε κάπως και γνώρισα μια άλλη γυναίκα την οποία και παντρεύτηκα εν γνώσει της για την αρρώστια μου. Ο γάμος αυτός βέβαια δεν κράτησε πάνω από δυο χρόνια γιατί η υγεία μου είχε σκαμπανεβάσματα με αποκορύφωμα σε μια εισαγωγή μου στο νοσοκομείο να της ζητήσω να βάλει υπογραφή για να βγω και όταν δεν συμφώνησε όρμησα να την χτυπήσω και χωρίσαμε. Από κει και μετά μπαινόβγαινα στην κλινική πολλές φορές με τη βοήθεια και της αστυνομίας νοσηλευόμουν δεμένος χειροπόδαρα και έφτασα ως και στην Πέτρα Ολύμπου να εισαχθώ για λίγο καιρό. Όπως καταλαβαίνετε σε όλο αυτό το διάστημα της ταραγμένης ζωής μου, μου έλειπε η εκτίμηση από τον κόσμο ο οποίος εκμεταλλευόταν την κατάσταση μου για να γελάσει και να κοροϊδέψει. Μέχρι και σε μάγους κατέφυγα σε διάφορα μέρη της Ελλάδας πιστεύοντας ότι μου έχουν κάνει μάγια, ενώ η μητέρα μου έγινε νεωκόρος σε μια εκκλησία ψάχνοντας έτσι κοντά στο Θεό παρηγοριά και θεραπεία για το πρόβλημα μου. Εκείνο τον καιρό ένας οδηγός ταξί μου μίλησε για τον Χριστό ότι μπορεί να με ελευθερώσει, αλλά εγώ δεν του έδωσα σημασία. Μετά από αυτό μετακόμισε στο διπλανό διαμέρισμα της πολυκατοικίας όπου ζω, ένας άνθρωπος ο οποίος μόλις είχε πιστέψει στο Χριστό και μου έδωσε μια Καινή Διαθήκη. Άρχισα να τη διαβάζω λοιπόν και ξεκίνησα να κοιμάμαι καλά τα βράδια μετά από πολλά χρόνια αϋπνίας σαν πρώτη επίδραση του Λόγου του Θεού πάνω μου. Όταν ο άνθρωπος αυτός μου πρότεινε να πάω στην εκκλησία όπου πήγαινε αρχικά δίστασα αλλά μετά πήγα. Η εκκλησία νήστεψε, οι πρεσβύτεροι προσευχήθηκαν πάνω μου όπως γράφει ο Λόγος του Θεού, με αγκάλιασαν, ενδιαφέρθηκαν για μένα , μάλιστα σε έναν αδερφό που είχε ένα μαγαζί πήγαινα και βοηθούσα λίγο, όπου και μιλούσαμε πολύ για τον Λόγο του Θεού και σιγά σιγά είδα τη ζωή μου να αλλάζει. Ηρέμησα. Άρχισα να μπορώ να συνεννοούμαι με ανθρώπους γύρω μου, να πηγαίνω τακτικά στην εκκλησία, να προσεύχομαι και να επικαλούμαι το όνομα του Ιησού Χριστού και σε λιγότερο από έναν χρόνο πήρα την απόφαση, αφού κατάλαβα καλά τη σημαίνει αυτό, να βαπτισθώ στο νερό θάβοντας έτσι τον παλιό Αχιλλέα και όλο το αμαρτωλό παρελθών και μια νέα ζωή ξεκίνησε για μένα. Το θαύμα της αναγέννησης είχε ολοκληρωθεί στη ζωή μου. Ο Θεός μαζί με τα άλλα πάθη και τις επιθυμίες που μου πήρε με ελευθέρωσε και από το κάπνισμα. Κάπνιζα πάρα πολλά τσιγάρα κάθε μέρα λόγω και της ασθένειας μου και ανθρωπίνως δεν ήταν δυνατό να ελευθερωθώ. Μετά τον θάνατο του πατέρα μου η μητέρα μου έφυγε από το σπίτι και έμεινε σε μια φίλη της, έτσι έμεινα μόνος, μπορούσα όμως να μαγειρέψω, να συγυρίσω και να περιποιούμαι τον εαυτό μου, πράγμα που και αυτό το οφείλω στον Σωτήρα μου τον Ιησού Χριστό. Τώρα ζω μέσα στην εκκλησία, ζητώ το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος σαν δεύτερη εμπειρία μετά την αναγέννηση μου, που θα μου δώσει τη δύναμη να συνεχίσω τον όμορφο αγώνα ο οποίος τελειώνει στη βασιλεία των ουρανών, την οποία και προσμένω μαζί με τα υπόλοιπα αδέρφια μου. Ζητώ επίσης την τέλεια υγεία μου από τον Χριστό και μέχρι τότε τον παρακαλώ να με κρατάει κοντά του. Μέσα στην εκκλησία γεύομαι την αγάπη και την παρέα των αδερφών σαν ένα ακόμη δώρο του Θεού προς εμένα, όχι επειδή είμαι άγιος αλλά επειδή απλά πίστεψα στο λυτρωτικό έργο της θυσίας Του. Όλοι οι άνθρωποι που με γνώριζαν, μαζί και η γιατρός μου, που με παρακολουθεί κατά διαστήματα αναγνωρίζουν την επέμβαση του Θεού στη ζωή μου, την οποία καθημερινά Του αφιερώνω και Τον ευχαριστώ γιατί αληθεύει το εδάφιο που γράφει στο Λόγο Του ‘’Όπου επερίσσευσε η αμαρτία υπέρεπερισσευσε η χάρις του Θεού.’’ Αμήν. Αχιλλέας Καλαφάτης Βόλος