Η ανθρώπινη ζωή είναι συνυφασμένη με την εκπαίδευση. Από τη βρεφονηπιακή ακόμη ηλικία αρχίζει η εκμάθηση κανόνων και τρόπων συμπεριφοράς μέσα στην οικογένεια και στη συνέχεια, σε κάθε οργανωμένη πολιτειακά κοινωνία, ο άνθρωπος εντάσσεται στο καθιερωμένο σύστημα εκπαίδευσης. Προσχολική αγωγή, πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, πανεπιστημιακοί τίτλοι, μεταπτυχιακές σπουδές, είναι οι διάφορες βαθμίδες του (οι πρώτες μάλιστα υποχρεωτικές), που προσδίδουν γνώσεις και δεξιότητες ως εφόδια για επαγγελματική αποκατάσταση και εξέλιξη, για μία όσο το δυνατόν καλύτερη και ποιοτική διαβίωση.
Και αν αυτή η μακροχρόνια διαδικασία είναι απαραίτητη στη φυσική ζωή, πολύ περισσότερο στην πνευματική, η παιδεία αποτελεί βασικότατο παράγοντα στην πορεία του ανθρώπου προς την κατάκτηση του σπουδαιότερου από όλους τους στόχους, που δεν είναι άλλος από τη σωτηρία της ψυχής του και την κληρονομία της αιώνιας βασιλείας του Θεού.
Ο πιστός, εκ των πραγμάτων αναγκασμένος, αγωνίζεται κι αυτός για την επίγεια διαβίωση του. Ταυτόχρονα όμως αλλά και πρώτιστα, αγωνίζεται τον καλό αγώνα της πίστεως και εκπαιδεύεται από τον ουράνιο Πατέρα του.
Η εκκλησία του Θεού του ζώντος, στύλος και θεμέλιο της αλήθειας, είναι το πνευματικό σχολείο όπου διδάσκεται ο λόγος του Θεού και οι πιστοί καταρτίζονται αποκτώντας τη γνώση του θελήματος του.
«Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης, διά να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν.» προς Τιμόθεο Β’ γ’ 16-17
Το ζητούμενο της πνευματικής παιδείας είναι η απόκτησή της δικαιοσύνης, όχι όμως αυτής που είναι σύμφωνη με τα ανθρώπινα μέτρα, άλλα της πολύ υψηλότερης που είναι σύμφωνη με το θέλημα του Θεού.
«Η δικαιοσύνη σου είναι ως τα υψηλά όρη·» Ψαλμ. λς’ 6 και «Τα μαρτύριά σου, τα οποία διέταξας, είναι δικαιοσύνη και υπερτάτη αλήθεια.» Ψαλμ. ριθ’ 138
«Διότι αι βουλαί μου δεν είναι βουλαί υμών ουδέ οδοί υμών αι οδοί μου, λέγει Κύριος. Αλλ' όσον είναι υψηλοί οι ουρανοί από της γης, ούτως αι οδοί μου είναι υψηλότεραι των οδών υμών και αι βουλαί μου των βουλών υμών.» Ησαΐας νε’ 8-9
Και καθώς ο πιστός εντρυφώντας στους λόγους της πίστεως και της καλής διδασκαλίας αυξάνεται σταδιακά σε γνώση, καλείται να την εφαρμόσει στη ζωή του εμπράκτως, αποδεικνύοντας με τον τρόπο αυτό ότι όντως είναι πνευματικό τέκνο του Πατέρα των πνευμάτων, αληθινός μαθητής του Χριστού, και όχι απλά ένας επιλήσμων ακροατής.
Οικογένεια, εργασία και εκκλησία είναι τα τρία βασικά εργαστήρια του εκπαιδευτικού συστήματος του Θεού, μέσα στα οποία ο άνθρωπος κοπιάζει, δυσκολεύεται, λυπάται πολλές φορές και υποφέρει, όμως το αποτέλεσμα της παιδείας είναι θαυμαστό: ο καρπός της δικαιοσύνης.
«Πάσα δε παιδεία προς μεν το παρόν δεν φαίνεται ότι είναι πρόξενος χαράς, αλλά λύπης, ύστερον όμως αποδίδει εις τους γυμνασθέντας δι' αυτής καρπόν ειρηνικόν δικαιοσύνης.» προς Εβραίους ιβ’ 11
Επειδή ο Θεός μας αγαπάει, για αυτόν ακριβώς το λόγο, «μας παιδεύει, και μαστιγόνει πάντα υιόν, τον οποίον παραδέχεται.» Προς Εβραίους ιβ’ 6
Για αυτό να μην περιφρονούμε την παιδεία του, ούτε να δυσαρεστούμαστε όταν μας ελέγχει. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός ήταν άνθρωπος θλίψεων και δόκιμος ασθενείας. Πραότητα, ταπεινότητα, επιείκεια, αγαθοσύνη, γνήσιο ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο, ανεκτικότητα σε κάθε μορφής αδικία, τα στοιχεία που συνθέτουν την προσωπικότητα του, αφομοιώνονται και στο χαρακτήρα των πιστών καθώς υπομένουν την παιδεία του Πατρός.
Ό,τι μας συμβαίνει είναι κάτω από την επίβλεψη και τον απόλυτο έλεγχο του Θεού και γίνεται με αποκλειστικό γνώμονα το συμφέρον των ψυχών μας, για να γίνουμε μέτοχοι της δικαιοσύνης του και της αγιότητάς του.
«διότι ο καιρός είναι εγγύς ... και ο δίκαιος ας γείνη έτι δίκαιος, και ο άγιος ας γείνη έτι άγιος.» Αποκάλυψη κβ’ 10-11
