Διότι ο διστάζων ομοιάζει με κύμα θαλάσσης κινούμενο υπό ανέμων και συνταραττόμενο. (Ιακώβου α’ 6-8)
Ο Χριστός κατά τη διάρκεια της επίγειας διακονίας του διδάσκει στους μαθητές του αλλά αφήνοντας τα λόγια του γραμμένα στην Καινή διαθήκη διδάσκει και εμάς σήμερα πως οι άνεμοι θα πνέουν οι ποταμοί θα έρθουν η βροχή θα κατέβει (Ματθαίον ζ’ 24-27) δηλαδή δυνάμεις πνευματικές θα ασκήσουν μεγάλες πιέσεις επάνω σε αυτό που οικοδομούμε και αυτό που οικοδομούμε είναι η πίστη μας στα λόγια του Ιησού Χριστού που είναι αληθινά.
Όταν οικοδομούμε στην πέτρα που είναι ο Χριστός, όταν δείχνουμε απόλυτη εμπιστοσύνη και είμαστε απολύτως βεβαιωμένοι ότι αυτά που υπόσχεται ο Χριστός, αυτά που έχει σχεδιάσει και ορίσει ο Χριστός, αυτά και θα λάβουν χώρα τότε οποία δύναμη και αν ασκηθεί εναντίον μας ενάντια στις αποφάσεις μας, στο περπάτημα μας, στις αντιλήψεις μας στη ζωή μας, δεν θα μπορέσει να μας επηρεάσει, να μας μετακινήσει σαν κύμα θαλάσσης. Να φέρει στην καρδιά μας και στο πνεύμα μας ταραχή και σύγχυση ώστε η αμφιβολία να γεννήσει μέσα μας τον δισταγμό.
Ο μαθητής του Χριστού ο Πέτρος όταν είδε τον Χριστό να περπατάει επάνω στη θάλασσα του είπε αν είσαι εσύ πρόσταξον με να έρθω προς σε επί τα ύδατα ( Ματθαίον ιδ’ 24-31) και ο Χριστός του είπε ελθέ και αφού κατέβηκε από το πλοίο περπάτησε επάνω στη θάλασσα για να έρθει προς τον Ιησού. Εμπιστεύτηκε, βασίστηκε στα λόγια του Χριστού και πήρε μία απόφαση για ένα αφύσικο περπάτημα, για ένα παράτολμο εγχείρημα, όμως η δύναμη του ανέμου τον επηρέασε ώστε έχασε τον προσανατολισμό του, παίρνοντας τα μάτια του από τον Χριστό που τον περίμενε και στρέφοντας αυτά στον άνεμο και στα κύματα. Από την μία η αληθινή η αιώνια η ασάλευτη δύναμη των λόγων του Χριστού και από την άλλη η προσωρινή, η σαλευόμενη, η πρόσκαιρη δύναμη του ανέμου και των κυμάτων. Στη μέση ο Πέτρος βάλλεται από τις δύο αυτές δυνάμεις και γεννιέται μέσα του ο δισταγμός. Έχασε αυτό που τον έκανε να πάρει την απόφαση να περπατήσει στη θάλασσα έχασε την απόλυτη εμπιστοσύνη στα λόγια του Χριστού. Δεν μπόρεσε να υπερβεί τον εαυτό του, δεν μπόρεσε να νικήσει τη λογική του, τον επηρέασε το ανθρώπινο στοιχείο η αδυναμία του, μπροστά στη δύναμη των φυσικών φαινομένων που είχε σαν αποτέλεσμα το στοιχείο του φόβου να βασιλεύσει, ο δισταγμός να κυριαρχήσει και ο Πέτρος να καταποντιστεί κράζοντας κύριε σώσε με.
Και ο Χριστός πάντα έτοιμος να βοηθήσει τον άνθρωπο με τις αδυναμίες του μέσα στην πνευματική του ζωή, στον κόσμο αυτόν απλώνει το χέρι του και πιάνει, και στηρίζει, και βοηθάει τον Πέτρο και τον κάθε Πέτρο ώστε να μην καταποντιστεί, να μη γκρεμιστεί το οικοδόμημα του, αλλά να συνεχίσει την εποικοδόμηση (Κορινθίους Α’ γ’ 10-15) και τον στηριγμό του (Πετρου Β’ γ’ 17-18).
Και ακολουθεί το ερώτημά του Χριστού στον Πέτρο και σε όλους εμάς σήμερα ολιγόπιστε σε τι δίστασες; Τι ήταν αυτό που λιγόστεψε την πίστη σου, την πίστη που είχες όταν ξεκίνησες ώστε ο δισταγμός να κυριαρχήσει στη ζωή σου και να μην μπορείς να απολαμβάνεις την ένδοξη πνευματική ζωή που χαρίζω Εγώ; τι ήταν αυτό που σε έκανε να χάσεις την πίστη σου και να σταματήσεις να με εκζητάς; (Ιακώβου α’ 6). Τι ήταν αυτό που έφερε στην πνευματική σου ζωή στο πνευματικό σου περπάτημα και στις αποφάσεις σου ακαταστασία;
Ας διερωτηθούμε λοιπόν τι ήταν αυτό; Τι είναι αυτό που μας κάνει και κρυβόμαστε που μας κάνει αναποφάσιστους, που μας φέρνει φόβους ταραχή και δειλία;
Ο Δαβίδ (Σαμουήλ Α’ κεφ.17) δεν δείλιασε μπροστά στη δύναμή του υπερμεγέθη Γολιάθ, δεν κρύφτηκε όπως όλος ο στρατός του Ισραήλ ήταν κρυμμένος μέσα στα χαρακώματα μπροστά στη θεωρία του Γολιάθ, αλλά εμπιστεύτηκε απόλυτα τον Θεό και ο θεός του χάρισε τη νίκη και αφαίρεσε τη ζωή του εχθρού.
Οι τρεις παίδες (Δανιήλ κεφ. 3) μπροστά στην εξουσία και δύναμη του Ναβουχοδονόσορ δεν κλονίστηκαν όταν ήρθε η απειλή ότι θα ριφθούν στην κάμινο του πυρός αν δεν προσκυνήσουν την εικόνα του βασιλιά, αλλά αποφασισμένοι να προσκυνούν και να υψώνουν μόνο τον αληθινό Θεό υπερέβησαν τους εαυτούς τους -σαν άνθρωποι- και ο Θεός τους ύψωσε μέσα στη συνείδηση του βασιλιά υπερνικώντας τη δύναμη του πυρός.
Ο Δανιήλ (Δανιήλ κεφ. 6) δεν φοβήθηκε ούτε δείλιασε στη διαταγή του βασιλιά Δαρείου που απαγόρευσε να γίνεται καμία αίτηση σε ανθρώπους και σε θεούς αλλά αδίστακτα συνέχιζε να δοξάζει και να κάνει αιτήσεις προς τον αληθινό Θεό με αποτέλεσμα να βρεθεί στον λάκκο των λεόντων. Όμως ο Θεός τον έσωσε από τα στόματα των λεόντων τον τίμησε τον ύψωσε επειδή μέσα στην καρδιά του δεν μπόρεσε ο δισταγμός να έχει θέση και αδίστακτος στάθηκε με εμπιστοσύνη απέναντι στον αληθινό Θεό
Χωρίς λοιπόν κανέναν δισταγμό και καμία αμφιβολία μέσα στην καρδιά μας να σταθούμε στον λόγο του Θεού στις υποσχέσεις του Θεού και ο Κύριος είναι αυτός ο οποίος θα εκπληρώσει στη ζωή μας τους Λόγους του.
