Η νύχτα είναι γλυκιά, σιωπηλή. Η Βηθλεέμ της Ιουδαίας κοιμάται. Ο ουράνιος κόσμος αγρυπνεί. Μαζί του και κάποιοι ποιμένες φυλάγοντας τα πρόβατά τους. Και ξαφνικά άγγελος Κυρίου τους αναγγέλει το γεγονός της μεγάλης χαράς: « Σήμερα γεννήθηκε σε σας στην πόλη του Δαβίδ Σωτήρας, ο Χριστός, ο Κύριος. Πλήθος ουράνιας στρατιάς συμμαρτυρεί: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επι γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία».
Οι απλοί βοσκοί θα το πιστέψουν, θα τρέξουν και θα δουν τη Μαριάμ, τον Ιωσήφ και το βρέφος να κείτεται σπαργανωμένο στη φάτνη. Δε θα διστάσουν, θα το προσκυνήσουν.
Και οι σοφοί μάγοι της ανατολής θα το πιστέψουν. Θα δουν το άστρο του, θα το ακολουθήσουν, θα έρθουν και θα τον προσκυνήσουν. Θα του δώσουν δώρα. Είναι Βασιλιάς, Θαυμαστός Σύμβουλος, Άρχων Ειρήνης, Θεός Ισχυρός, Πατέρας στο αιώνιο μέλλον.
Θα το πιστέψεις; Θα τον προσκυνήσεις; Δεν είναι τώρα εδώ στη γη, δεν βασιλεύει ακόμη, δεν την εξουσιάζει. Κατοικεί σε ταπεινά πνεύματα, σε απλές, ανοιχτές καρδιές. Που μοιάζουν με των παιδιών. Αγαπάει τα παιδιά, όλα τα παιδιά. Αγαπάει τους ανθρώπους, όλους τους ανθρώπους. Σε αγαπάει! Θα τον αγαπήσεις; Αν τον προσκαλέσεις θα΄ρθει να σε συναντήσει. Αν το θελήσεις θα γίνει φίλος σου. Θα είναι για πάντα μαζί σου, στις χαρές και στις λύπες σου. Θα σε βοηθάει στα προβλήματά σου. Θα σου παίρνει τα βάρη και θα γαληνεύει την ψυχή σου.
Ναι, είναι πάλι Χριστούγεννα. Να ήταν πάντα Χριστούγεννα! Να ήταν οι άνθρωποι χαρούμενοι, ειρηνικοί, να αντάλλαζαν δώρα. Να είχαν πάντα το Χριστό στα στόματά τους, να τον είχαν στις καρδιές τους σαν φάτνες ταπεινές, έτοιμες να τον δεχτούν, να τον φιλοξενήσουν, να του συμπαρασταθούν, να τον υπηρετήσουν. Να αγαπήσουν ο ένας τον άλλον, να βοηθήσουν τους φτωχούς, να περιθάλψουν τους αδύνατους, να επισκεφθούν τους ασθενείς και τους μεμονωμένους. Τότε θα ήταν πραγματικά Χριστούγεννα. Θα είχε γεννηθεί ο Χριστός μες τις καρδιές τους, θα είχε μεγαλώσει. Δε θα είχαν αφήσει κανέναν Ηρώδη να τον θανατώσει. Δε θα είχε θανατωθεί κανένα παιδί. Θα είχαν σταματήσει οι πόλεμοι, δε θα υπήρχε φτώχεια, ούτε μίσος, ούτε ζήλεια, ούτε κακία. Δε θα υπήρχε αλαζονεία, ούτε χλευασμός, ούτε αδικία. Δε θα υπήρχε αμαρτία.
Αυτά τα Χριστούγεννα ας βρούμε το Χριστό. Ας τον ψάξουμε. Ας ρωτήσουμε όπως οι μάγοι: «Που είναι ο γεννηθείς Βασιλεύς των Ιουδαίων»; Πού είναι ο φωτισμός όλων των εθνών; Το φως που φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο;
Ας τον αφήσουμε να πλημμυρίσει τις καρδιές μας. Να φωτίσει τα μάτια της ψυχής μας ώστε να βλέπουμε σωστά, να βλέπουμε ψηλά, να τον προσμένουμε. Να μη στολίσουμε τα σπίτια, τα δέντρα και τους δρόμους. Να μας στολίσει αυτός με το πράο και ησύχιο πνεύμα του, να μας κοσμήσει με πολύτιμα πνευματικά καλλωπίσματα. Να γιορτάσουμε αληθινά, όπως ο Κύριος έδειξε σε αναγεννημένο παιδί του μέσα από ένα ενύπνιο, καθώς ρωτούσε τον επίσκοπο της εκκλησίας:
- Αδελφέ, εμείς γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα;
για να πάρει την καταπληκτική απάντηση:
- Μα εμείς είμαστε τα Χριστούγεννα:
Χριστού γέννα!
