Διότι ο διστάζων ομοιάζει με κύμα θαλάσσης κινούμενο  υπό ανέμων και συνταραττόμενο. (Ιακώβου α’ 6-8)

Ο Χριστός κατά τη διάρκεια της επίγειας διακονίας του διδάσκει στους μαθητές του αλλά αφήνοντας τα λόγια του γραμμένα στην Καινή διαθήκη διδάσκει και εμάς σήμερα πως οι άνεμοι θα πνέουν οι ποταμοί θα έρθουν η βροχή θα κατέβει (Ματθαίον ζ’ 24-27) δηλαδή δυνάμεις πνευματικές θα ασκήσουν μεγάλες πιέσεις επάνω σε αυτό που οικοδομούμε και αυτό που οικοδομούμε είναι η πίστη μας στα λόγια του Ιησού Χριστού που είναι αληθινά.

Όταν οικοδομούμε στην πέτρα που είναι ο Χριστός, όταν δείχνουμε απόλυτη εμπιστοσύνη και είμαστε απολύτως βεβαιωμένοι ότι αυτά που υπόσχεται ο Χριστός, αυτά που έχει σχεδιάσει και ορίσει ο Χριστός, αυτά και θα λάβουν χώρα τότε οποία δύναμη και αν ασκηθεί εναντίον μας ενάντια στις αποφάσεις μας, στο περπάτημα μας, στις αντιλήψεις μας στη ζωή μας, δεν θα μπορέσει να μας επηρεάσει, να μας μετακινήσει σαν κύμα θαλάσσης. Να φέρει στην καρδιά μας και στο πνεύμα μας ταραχή και σύγχυση ώστε η αμφιβολία να γεννήσει μέσα μας τον δισταγμό.

Ο μαθητής του Χριστού ο Πέτρος όταν είδε τον Χριστό να περπατάει επάνω στη θάλασσα του είπε αν είσαι εσύ πρόσταξον με να έρθω προς σε επί τα ύδατα ( Ματθαίον ιδ’ 24-31) και ο Χριστός του είπε ελθέ και αφού κατέβηκε από το πλοίο περπάτησε επάνω στη θάλασσα για να έρθει προς τον Ιησού. Εμπιστεύτηκε, βασίστηκε στα λόγια του Χριστού και πήρε μία απόφαση για ένα αφύσικο περπάτημα, για ένα παράτολμο εγχείρημα, όμως η δύναμη του ανέμου τον επηρέασε ώστε έχασε τον προσανατολισμό του, παίρνοντας τα μάτια του από τον Χριστό που τον περίμενε και στρέφοντας αυτά στον άνεμο και στα κύματα. Από την μία η αληθινή η αιώνια η ασάλευτη δύναμη των λόγων του Χριστού και από την άλλη η προσωρινή, η σαλευόμενη, η πρόσκαιρη δύναμη του ανέμου και των κυμάτων. Στη μέση ο Πέτρος βάλλεται από τις δύο αυτές δυνάμεις και γεννιέται μέσα του ο δισταγμός. Έχασε αυτό που τον έκανε να πάρει την απόφαση να περπατήσει στη θάλασσα έχασε την απόλυτη εμπιστοσύνη στα λόγια του Χριστού. Δεν μπόρεσε να υπερβεί τον εαυτό του, δεν μπόρεσε να νικήσει τη λογική του, τον επηρέασε το ανθρώπινο στοιχείο η αδυναμία του, μπροστά στη δύναμη των φυσικών φαινομένων που είχε σαν αποτέλεσμα το στοιχείο του φόβου να βασιλεύσει, ο δισταγμός να κυριαρχήσει και ο Πέτρος να καταποντιστεί κράζοντας κύριε σώσε με.

Περισσότερα: ΣΤΑΣΟΥ ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΣ