Δεκέμβριος του 2020.

Ημέρες παράξενες, δύσκολες, πρωτόγνωρες, όχι μόνο για την πατρίδα μας, αλλά και για την υπόλοιπη Ευρώπη, τις ΗΠΑ και για το σύνολο του παγκόσμιου πληθυσμού, πλούσιου και φτωχού. Οι άνθρωποι ζουν υπό το φόβο ενός αόρατου εχθρού, ενός ιού, που έχει καταφέρει να καθηλώσει σχεδόν το κοινωνικοοικονομικό γίγνεσθαι. Εμπορικά καταστήματα κλειστά, δημόσιες  υπηρεσίες σε υπολειτουργία, πολιτιστικές δραστηριότητες σε αναστολή. Ηλεκτρονικό εμπόριο, τηλεργασία, τηλεκπαίδευση και διάφορες άλλες μορφές τηλεπικοινωνίας επιχειρούν να αντικαταστήσουν τη φυσική ανθρώπινη παρουσία που απαιτούν οι κάθε λογής δραστηριότητες. Οι αντοχές της κοινωνίας δοκιμάζονται. Οι χειραψίες, οι αγκαλιές και τα χαμόγελα εκλείπουν. Ανησυχία, μελαγχολική διάθεση, άγχος, αβεβαιότητα και φόβος έχουν πάρει τη θέση της ανεμελιάς, της ξενοιασιάς και της καταναλωτικής ευδαιμονίας που φυσιολογικά θα επικρατούσαν τις μέρες αυτές, καθώς βρισκόμαστε σε περίοδο εορταστική, που δυστυχώς βρίσκει κι αυτές ακόμη τις εκκλησιές είτε σφραγισμένες, είτε μισάνοιχτες. Και εύλογα μέσα σε όλη αυτή τη στενάχωρη κατάσταση μπορεί να ανέβει στην καρδιά και στο μυαλό μας το ερώτημα: Άραγε θα γεννηθεί φέτος ο Χριστός;

Όμως ούτε πέρυσι, ούτε πρόπερσι, ούτε ποτέ άλλοτε ο Χριστός γεννήθηκε σε διασκεδάσεις, μέθες, ξενύχτια και αμαρτωλές συνάξεις. Ούτε γεννήθηκε ποτέ σε οικογενειακές, συγγενικές και φιλικές συγκεντρώσεις. Και ούτε ακόμη σε επίσημες, μεγαλοπρεπείς (τυπικές όμως) τελετουργίες και θρησκευτικές συναθροίσεις.

Πού γεννιέται ο βασιλιάς των Ιουδαίων (και όλων των εθνών); ρωτούσαν οι μάγοι εξ’ ανατολής που δεν τον βρήκαν στο παλάτι του Ηρώδη ή κάπου αλλού στη φημισμένη Ιερουσαλήμ. Και δεν θα μπορούσαν να τον βρουν πουθενά αλλού από κει που έλεγαν οι γραφές: στην ταπεινή, ασήμαντη Βηθλεέμ και μάλιστα σε φάτνη.

Όπως και σήμερα ο σωτήρας Χριστός γεννιέται μόνο εκεί που λένε οι γραφές, σε φτωχές, ταπεινές, συντριμμένες καρδιές που τον επιζητούν και τον προσμένουν. Μαζί του γεννιέται και η ζωντανή ελπίδα για τον καινούριο κόσμο της βασιλείας του Θεού όπου κυριαρχούν η χαρά, η ειρήνη και η δικαιοσύνη που χαρακτηρίζουν τον αιώνιο βασιλέα της. Ίσως χρειαστεί για λίγο να κρυφτεί για να προφυλαχθεί και να αποφύγει την οργή του Ηρώδη. Για να παραμείνει ζωντανός μες στις καρδιές όσων έχει γεννηθεί ή καλύτερα όσων αυτός έχει (ανα)γεννήσει, να μεγαλώσει και να ανδρωθεί "εωσού καταντήσωμεν πάντες εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού" (Εφεσίους δ 13).

Δόξα λοιπόν ξανά "εν υψίστοις Θεώ" και πάλι "επί γης ειρήνη" και "εν ανθρώποις ευδοκία".

Ναι ο Χριστός μας γεννιέται και έρχεται ξανά!